تخمین زده می شود حداکثر تا 20 درصد کودکان در دنیا از اختلالات و بیماری های ذهنی رنج می برند . این اختلالات عمدتا شامل اختلالات یادگیری ، اختلالات هایپر کینتیت (ADHD) ، افسردگی ، روانپریشی ، اختلالات دلبستگی ، اضطراب ، سوء مصرف مواد مخدر و اختلالات در خوردن غذا می باشد که می تواند مشکلات عدیده ای برای افراد و اطرافیان انها ایجاد کند . زندگی و نگهداری از چنین کودکانی می تواند بسیار سخت و استرس زا باشد بنابراین لازم است تا چالش هایی که در این مسیر وجود دارد شناسایی شود تا خانواده ها با شناخت این چالش ها بتوانند روش نگهداری مناسبی برای فرزندان خود بیابند .
بنابراین ما در این مقاله سعی می کنیم چالش های روانی ، عاطفی ، اجتماعی و اقتصادی که والدین و سرپرستان با آن مواجه می شوند را مطرح کنیم .
چالش های روانی و عاطفی
در طی تحقیقات انجام شده 4 موضوع اصلی که بیشتر خانواده ها با آن درگیر بودند عبارت است از : افکار مزاحم ، آشفتگی احساسی ، موقعیت های اجتناب ناپذیر و مشکلات ارتباطی .
تعدادی از شرکت کنندگان در این تحقیق که دارای فرزند بیمار بودند اظهار داشتند که رفتارهای صریح کودک که گاها باعث آزار آنها و حتی همسایگان می شود به شدت موجب نگرانی انهاست .
در این زمینه رفتارهایی که بیشتر از همه موجب نگرانی والدین می شود عبارتند از :
- پرخاشگر و مخرب بودن
- بیش فعالی
- ایجاد سروصدا
- نداشتن مهارت برای غذا خوردن
از دیگر مسائل اصلی این طیف از کودکان نگرانی شدید والدین نسبت به زندگی آینده آنها بود این کودکان بدلیل ضعف در آموزش توانایی کمتری در برآورده کردن نیاز های شخصی و اجتماعی خود دارند و این موضوع می تواند در آینده مشکلاتی را برای آنها بوجود بیاورد .
چالش های اجتماعی
در بخش اجتماعی عدم اطلاع مردم، ضعف در خدمات اجتماعی و نگاه هایی که از طرف جامعه به این کودکان می شود مسائلی هستند که بسیاری از خانواده ها با آن درگیرند .
اما از بین این مشکلات کمبود خدمات اجتماعی بزرگترین چالش برای خانواده هاست ، کمبود مدارس و بیمارستان های مخصوص این افراد امر آموزش و بهداشت آنها را با چالش جدی مواجه کرده است به همین دلیل اغلب خانواده مجبور می شوند زمان و هزینه زیادی را صرف کنند .
چالش های اقتصادی
از لحاظ اقتصادی نیز این بیماری می تواند بسیار مشکل ساز باشد از طرفی گران بودن هزینه های درمان و پایین بودن قدرت خرید کار درمان و اموزش را بسیار سخت کرده است و از طرف دیگر مراقبت از کودکان باعث می شود والدین نتوانند زمان کافی برای کار کردن و کسب درامد داشته باشند و همه اینها فشار وارد بر این خانواده ها را بیش از پیش افزایش می دهد لذا برای کمک به این افراد سازمان های دولتی و مراکز خیریه خصوصی شکل گرفته است و تا حدودی به این افراد کمک می شود اما این کمک ها پاسخگوی نیازهای روزافزون این خانواده ها نیست .